Informacja ogólne
Dom Zadanie Przyszłość
Kamień milowy we współpracy polsko-niemieckiej
 |
"... Dom dla Niemców, Polaków oraz innych przyjaciół i sąsiadów, który służy dialogowi o tym, skąd pochodzimy, gdzie jesteśmy i dokąd zmierzamy..." z wystąpienia Prezydenta Republiki Federalnej Niemiec prof. dr Romana Herzoga podczas uroczystości otwarcia Domu |
 |
"... Dom - to coś z natury przyjaznego człowiekowi. To miejsce, gdzie chce on czuć się swobodnie i bezpiecznie..." z listu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do uczestników uroczystości otwarcia Domu |
Prezydent Republiki Federalnej Niemiec prof. dr Roman Herzog otwiera Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej.
Utworzenie Domu Współpracy Polsko-Niemieckiej w Gliwicach i jego uroczyste otwarcie 17 lutego 1998 roku jest czymś więcej niż kolejnym krokiem w stronę porozumienia pomiędzy narodami polskim i niemieckim: jest kamieniem milowym i to z wielu powodów.
Korzyści ze współdziałania.
Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej jest pierwszą i jedyną w swoim rodzaju ponadpartyjną inicjatywą polskich i niemieckich instytucji i organizacji, które połączyły swoje doświadczenia i umiejętności, swoje zasoby finansowe i ludzkie w jednym związku stowarzyszeń zgodnie z zasadą "siła we wspólnocie, razem jesteśmy w stanie zdziałać więcej". Dom jest jedyną instytucją tego typu na świecie. A więc kamień milowy!
Pierwsza bilateralna organizacja.
Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej jest pierwszą bilateralną organizacją, pierwszym polskim związkiem stowarzyszeń, w którego skład wchodzą organizacje polskie i niemieckie. A więc kamień milowy i modelowy przykład do naśladowania.
Miejsce dialogu i aktywnej współpracy.
Rozumieć i być rozumianym to podstawowe potrzeby człowieka, których spełnienie jest szczególnie ważne tam, gdzie spotykają się i wspólnie żyją różne grupy narodowościowe. Dotyczy to w równej mierze mniejszości niemieckiej oraz polskiej większości. Naszym celem jest przyczynianie się do wzajemnego zrozumienia różnych grup ludności i wzbudzanie świadomości, że Śląsk ma tylko jedną przyszłość: wspólną. Wszystko, co dzieje się na Śląsku w równym stopniu dotyczy każdej grupy tu żyjącej. Śląsk, jako wielokulturowy obszar pogranicza, zawsze będzie odgrywać szczególną rolę w stosunkach polsko-niemieckich.
W centrum uwagi - praca z młodzieżą.
Nieprzypadkowo trzonem naszej działalności jest praca z młodzieżą. Wiele projektów kierujemy do młodych Polaków i Niemców. Projekty te pobudzają do aktywnego uczestnictwa i współdziałania. Również w odniesieniu do młodzieży prawdą jest, że dążąc do tego, aby ludzie lepiej się wzajemnie rozumieli, należy zachęcić ich do wspólnego działania. Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej jest nie tylko organizatorem, ale również moderatorem takich spotkań.
Warsztat i laboratorium przyszłości.
W naszej pracy nie chodzi o słowa, lecz o działanie, toteż postrzegamy Dom jako swoisty warsztat na rzecz przyszłości, jako punkt zbiorczy pomysłów i umiejętności najróżnorodniejszych grup zawodowych, pokoleń i warstw społecznych. Z pojęciem "warsztatu" wiążą się takie określenia jak "eksperyment" i "laboratorium". Jesteśmy za tym! Coś nowego można najwyżej zainicjować; czegoś nowego nie da się zaplanować w najdrobniejszych szczegółach. Nie stawiamy więc na tego rodzaju perfekcję, lecz na długotrwałe oddziaływanie i stałą inspirację.
Treść naszych projektów.
Działania naszego Domu mają na celu rozwój stosunków polsko-niemieckich i proces integracji Polski z Unią Europejską we współpracy z mniejszością niemiecką, poprzez budowanie społeczeństwa obywatelskiego, rozwoju samorządności i decentralizacji, wielokulturowości i dialogu interkulturowego. Gros naszych projektów ma na celu dynamizację procesu integracji Polski z Unią Europejską - rzecz jasna, w ograniczonych, realnych ramach. Czyż sama Unia Europejska nie jest wielkim eksperymentem, albo - rzec można - ogromnym warsztatem na rzecz przyszłości?
Thaddäus Schäpe
Założyciel i pierwszy dyrektor Domu Współpracy Polsko-Niemieckiej
wielki, niezastąpiony człowiek, który misję swojego życia - zbliżenie i porozumienie Polaków i Niemców - odnalazł w rodzinnej górnośląskiej ziemi i jej ludziach. Urzeczywistniał zasadę pozytywistycznej pracy od podstaw na rzecz wzajemnego poznania i rozwijania współpracy polsko-niemieckiej. Od 1992 do 1997 był dyrektorem Śląskiego Biura Fundacji im. Friedricha Eberta; w roku 1998 zainicjował, stworzył i był współzałożycielem Domu Współpracy Polsko-Niemieckiej w Gliwicach, jedynego w swoim rodzaju bilateralnego związku stowarzyszeń zrzeszającego polskie i niemieckie instytucje i organizacje. Thaddäus Schäpe z determinacją i zapałem angażował się w pracę na rzecz urzeczywistniania dialogu społecznego pomiędzy różnymi grupami narodowymi zamieszkującymi Górny Śląsk, a Dom stał się miejscem spotkań Polaków, Niemców i innych grup etnicznych i narodowych. Szczególne zasługi położył na polu aktywnego uczestnictwa środowisk lokalnych i regionalnych w procesie integracji Polski z Unią Europejską. Nie bał się tematów trudnych. W poczuciu misji i odpowiedzialności za pokojowe kształtowanie przyszłości polsko-niemieckiej z determinacją i konsekwentnie realizował projekty służące przełamywaniu tabu we wzajemnych polsko-niemieckich relacjach. Przy tym towarzyszyło mu głębokie przekonanie, że to jedyna droga do prawdziwego i trwałego porozumienia opartego na wzajemnym zaufaniu. Wiedział, że trzeba otwierać się także na szeroko rozumianą kulturę i dziedzictwo historyczne. Wiele zainicjowanych przez Niego projektów służyło budowaniu więzi wewnętrznych, by te tak bardzo wymieszanym w tej części Polski społecznościom lokalnym pozwoliły w zgodzie i harmonii budować lepszą przyszłość. Tej przyszłości jednak nie da się określić bez przejęcia całego dziedzictwa, więc także niemieckiego. Thaddäus Schäpe stworzył, nadał kierunek i kierował pracą niezwykłego Domu, który stał się największą i najprężniej działającą organizacją pozarządową w regionie. Za zasługi w budowaniu porozumienia między narodami i rozwijania współpracy polsko-niemieckiej Prezydent RP pośmiertnie odznaczył Thaddäusa Schäpe Złotym Krzyżem Zasługi.
Thaddäus Schäpe nie życzyłby sobie, by te jego wieloletnie wysiłki miały teraz pójść na marne. Gdyby było inaczej, to na pewno już dawno - wobec bezwzględnej choroby, z którą tak długo i tak dzielnie walczył - odsunąłby się na bok. Tymczasem on ciągle był aktywny, a nam mogło się nawet wydawać, że najgorsze ma za sobą. Niestety, stało się inaczej. Dla tych, którzy zostali, Jego śmierć jest jak wielkie wyzwanie.
